Reisbizz

30 — Column — Wij waren nog rookies en de grootste ijsberg aan de horizon was voor ons de raadselachtige fooienprocedure. Elke dag legde de cabin steward een verse nieuwsbrief met ‘handige tips’ op ons bed. De meest opvallende: ‘Wij krijgen veel vragen van gasten over de hoogte van de tips. Om u te helpen: het is de gewoonte per persoon per dag US $ 8 fooi te geven aan uw cabin steward en aan uw tafelbutler.’ Dat was dus US $ 32 x 7 = US $ 224 per week voor ons, en dat vonden wij destijds best een woest bedrag. Halverwege de week veranderde de tekst ineens. Er stond nu, allemaal om ons te helpen: ‘Wij krijgen veel vragen (…) De meeste gasten geven dagelijks per persoon per dag een tip van US $ 9,50 aan de cabin steward en aan de tafelbutler.’ ‘Hè, hoe kan dat?’, zei ik tegen mijn vriendin. ‘Vinden wij op de boot dat vandaag inééns allemaal? Wanneer was die vergadering dan, en waarom kregen wij van de schroefaskast geen uitnodiging?’ We spraken er aan tafel over met de andere gasten. Een cruisedinosaurus verklaarde plechtig: ‘Ja, het lijkt misschien veel, maar je moet bedenken: de stewards moeten leven van de fooi, want ze krijgen geen salaris. Dat is het systeem.’ JE WILT CRUISEN OF NIET Toen snapte ik ineens het gemanagede HARRI THEIRLYNCK: 'WAT STAAN DE OBERS TOCH TE GAPEN? HOORT ERBIJ' Een mooie karaktertrek van de reiswereld is dat iedereen zo met je meeleeft. Gratis en voor je bestwil. Mijn eerste cruise was op een Grieks/Amerikaanse roestbak vol matrozen in gescheurde uniformen. Voor 400 gulden kreeg ik een weekje schroefaskast, een meter of dertig onder de waterspiegel. Elke ochtend om vier uur schrokken we gillend wakker, als de schakels van de ankerketting over onze hut schuurden.